“เชิญพ่อแม่ พี่น้อง ลูกๆ หลานๆ มาพบการโชว์จระเข้ ตัวใหญ่ๆ ที่วัดนาคูใต้นะครับ เริ่มเวลา 1 ทุ่มครึ่งเป็นต้นไป ค่าเข้าชม ผู้ใหญ่ 30 เด็ก 20 เท่านั้น เชิญนะครับ”……เสียงโฆษณาที่มากับเพลงเเดนซ์จากต่างประเทศสุดเร้าใจ ส่งผ่านออกไปยังทอระโข่งตัวเล็กที่ติดอยู่บนรถกระบะที่มีป้ายโฆษณารูปจระเข้กับคนที่กำลังกอดกัน สามารถดึงดูดความสนใจกับผู้ที่พบเห็นและได้ยินเสียงประชาสัมพันธ์ได้เป็นอย่างดี
แล้วมีรึที่เราจะพลาด…แม้ว่าในใจก็บอกกับตัวเองว่า มันหมดยุคของเราไปแล้ว….เฒ่าแล้ว(เพราะมีแต่เด็กๆที่ดูจะตื่นเต้น) สืบเนื่องมาจากสมัยก่อนนู้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว มักจะมีการแสดงโชว์ล้อมผ้าเก็บค่าเข้าดูในรูปแบบต่างๆที่ทยอยแวะัเวียนเข้ามาทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเด็กๆในบ้านนาคูได้พองโตอยู่เป็นระยะๆ ซึ่งนั่นก็รวมถึงกระผมด้วย ฮาๆๆๆ
หลายท่านคงจะนึกถึงวิถีชีวิตในชนบทเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วที่จะมีพวกหนังขายยา มาฉายหนังไป ขายยาหม่องถ้วยทองไป บ้างก็ขายยาถ่ายพยาธิ แล้วรับซื้อตัวพยาธิคืนด้วย แต่มันก็ไม่เคยมารับซื้อคืนในตอนเช้า(มันขี้ตั๋วเหมือนในหนังเรณู 2 เลย เป็นกลยุทธในการขายสินค้าเท่านั้น) พวกฉายหนังมาฉายที่วัดนาคูเหนือแต่ละทีพวกผมและเพื่อนๆก็ไม่เคยพลาด แม้จะโดนแม่ด่าว่ากลับบ้านดึกทุกครั้ง …..ก็เพราะท่านเป็นห่วง
แต่กาลเวลาที่เปลี่ยนไปและเทคโนโลยีที่ทันสมัยขึ้น ร้านเช่า วีซีดีเกิดเป็นดอกเห็ด อยากดูหนังเปิดเน็ตดูก็ได้ ทำให้กิจการหนังขายยาค่อยๆซบเซาและตายไปในที่สุด
ในยุคที่ไล่เลี่ยกันต่อมา การแสดงของสัตว์ต่างๆก็ได้รับความสนใจไม่น้อย เช่น การแสดงของช้างแสนรู้ การแสดงงูตัวใหญ่ๆ ที่คอยมาแวะเวียนให้เด็กได้พาผู้ปกครองมาดู มาชม ซึ่งดูเด็กๆจะตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจกับสิ่งที่พบเห็น เพราะไม่เคยได้เคยสัตว์พวกนี้บ่อยนัก บางคนก็ได้เข้าไปร่วมแสดงเป็นส่วนหนึ่ง ก้จะได้รับความประทับใจ และความทรงจำที่ลืมได้ยากจากกิจกรรมเหล่านั้น
ล่าสุดคือ การโชว์จระเข้จากลุ่มน้ำอะเมซอน(ตรงไหนอะ ก็ไอ้เข้บ้านเรานี่แหละ) พูดถึง “จระเข้” เด็กๆหลายคนอาจจะยังไม่เคยเห็นตัวเป็น อย่างมากก็ดูจากรูป ทีวี และอินเตอร์เน็ต แต่วันนี้เด็กน้อยบ้านนาคูยอมเสียตังค่าขนม 20 บาท เพื่อให้ได้มีโอกาสสัมผัสกับตัวจระเข้น้อยตัวเป็น พร้อมกับการแสดงโชว์จากทีมงาน “บ่อมงคล” ซึ่งการแสดงโชว์แม้จะไม่ได้ตื่นเต้นหรือแตกต่างไปจากการโชว์ของบ่อจระเข้ใหญ่ๆตามสวนสัตว์ แต่มันก็คุ้มค่ากับเงิน 20 บาท ที่เด็กยินดีจะเเคะกระปุกออมสินเพื่อเปิดประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้น เร้าใจ และประทับใจในการโชว์ครั้งนี้
ผมแอบมองแววตา สีหน้าท่าทาง และก็คำพูดจาของเด็กๆที่คุยกับเพื่อนๆ ก็อดจะหวนคิดถึงตัวเองในตอนที่อายุประมาณนี้ไม่ได้ มันเป็นอะไรที่สนุก ตื่นเต้น ทำให้มีเรื่องเล่าไปอวดเพื่อนๆในตอนเช้าที่ไปโรงเรียน คนไหนไม่ได้ไปดูโชว์ก็จะเงียบ ไม่รู้จะคุยอะไรกับเพื่อน ก้มหน้าเขี่ยดินแก้เขินไปเรื่อย ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยอยากจะมีเลยในวัยเด็ก.
พยาบาลชุมชนคนหนึ่ง ที่อยากแบ่งปันประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ต้องการถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่งเป็นถิ่นกำเนิด เชิญทุกท่านร่วมแบ่งปันเรื่องราว ความรู้ ประสบการณ์ ด้วยกันนะครับ